نامه معاويه به سعد بن وقاص
اما بعد، برادران ما از اهل شورا کساني که فضايل او را شناخته بودند او را به خلافت برگزيدند، طلحه و زبير نظير تو در سوابق ديني بودند به طلب دين عثمان برخاستند و او را ياري دادند. و در اين راه ام المومنين عايشه خوار و خفيف شد و وظيفه خود را در دفاع از خون عثمان ادا کرده، تو کارهاي طلحه و زبير و عايشه را ناپسند نشمار، من شوراي مسلمين براي انتخاب خليفه را خواستارم، تو در اين کار با من موافقت کن. سعد بن وقاص در جواب نامه چنين نوشت: معاويه بداند که خليفه دوم عمر جمعي را در شورا داخل کرده بود که هر يک از آنها اهليت و صلاحيت براي خلافت را داشتند و هيچ يک را براي ديگري ترجيح و تفضيل نبود، مگر اين که علي بن ابي طالب عليه السلام در ميان آن شش نفر داراي فضايل و مناقبي افزون تر از همه بود، اگر طلحه و زبير بيعت نمي شکستند و جنگ را تدارک نمي کردند بهتر بود. خداي تعالي عايشه را مورد غفران خويش قرار دهد. والسلام
معاويه به سعد وقاص[1] نامه اي بدين مضمون نوشت: