نامه معاويه به عبدالله بن عمر[1]
بعد از آن معاويه نامه اي به عبدالله بن عمر بدين مضمون نوشت: بعد از مرگ عثمان محبوب ترين شخصيت نزد من هستي، چون شنيدم عثمان را ياري نکردي و او را طعن و مذمت و عيب جويي نمودي از تو دلتنگ شدم، اما زماني که شنيدم به مخالفت با علي بن ابي طالب عليه السلام برخاستي و با او بيعت نکردي از تو راضي شدم، از تو توقع دارم در مطالبه خون عثمان، خليفه مظلوم ياور من باشي من مشتاق خلافت نيستم اگر علي عليه السلام را برکنار کنيم خلافت را به تو واگذار مي کنيم و اگر در خلافت رغبت نکني به شوراي مسلمين مراجعه مي کنيم. عبدالله عمر چون نامه معاويه را خواند و از نيت او آگاه شد، براي او چنين نوشت: اي معاويه! نامه تو مرا به تعجب واداشت. تو خطاي بزرگ مرتکب شدي که مرا به اطاعت و متابعت خود دعوت مي کني، گمان کردي من علي بن ابي طالب عليه السلام و مهاجر و انصار و را رها کرده از تو پيروي مي کنم. اين که نوشتي من مخالف علي عليه السلام شده ام اين سخن را از کجا مي گويي! من با علي عليه السلام هرگز مخالفت و مخاصمت نکرده و نخواهم کرد. چون مرا آن درجه و منصب در ايمان و هجرت و قرابت نيست که به مخالفت علي عليه السلام برخيزم. انصاف ده، آيا سزاوار است از چنين بزرگواري روي برگردانم و با کسي چون توئي که دين به دنيا فروخته و فريفته مال دنيا شده اي بپيوندم. ببين تفاوت راه از کجا تا کجاست، اي معاويه ديگر از اين سخنان باطل و بيهوده ننويس و مرا مخالف علي عليه السلام نخوان و به اطاعت خود دعوت نکن. [صفحه 105]
.
صفحه 105.