عده مقتولين
از لشکر علي عليه السلام هزار و هفتصد مرد شهيد ولي از اصحاب جمل نه هزار نفر کشته شدند که از قبايل مختلف بودند؛ از قبيله ازد چهار هزار، از قبيله ضبه هزار نفر، بني ناجيه چهار صد نفر، بني بکر بن وائل هشتصد نفر، بني حنظله نهصد نفر، از بني عدي و موالي آنان نهصد نفر، و بقيه از ساير مردم بودند که کشته شدند. مي گويند مردي از بني تميم از عبدالله الرحمن بن صرد که شتر عايشه را پي کرده بود پرسيد، چرا شتر عايشه را پي کردي؟ او در جواب گفت: اگر در آن روز شتر عايشه را پي نمي کردم، يک نفر از لشکر عايشه زنده نمي ماند، و آن جنگ به واسطه پي شدن شتر پايان يافت. اميرالمؤمنين علي عليه السلام پس از پايان جنگ جمل چند روزي در بصره اقامت کرد، بعد از آن صلاح ديد عازم کوفه شود، اما قبل از حرکت دستور داد تا همه مردم جمع شوند و حضرت بالاي منبر که در ميان لشکر گاه نصب کرده بودند رفت و خطبه اي ايراد فرمود: آن حضرت ابتدا حمد، خداي تعالي به جاي آورد و بر محمد مصطفي صلي الله عليه و آله درود فرستاد آن گاه کلماتي چند از آنچه ميان او و آن گروه مخاصم و جنگ طلب گذشته بود بيان فرمود. [صفحه 72] در ميان آن جمعيت منذر بن جارود عبدي از فتنه آخر الزمان سؤال کرد اميرالمؤمنين علي عليه السلام در آن باب سخن گفت و انواع عجايب و غرايب که بعد از وفات مصطفي صلي الله عليه و آله در دنيا واقع خواهد شد بيان فرمود: در آخر کلامش هم فرمود: اي منذر بن جارود قيامت بر پا نمي شود مگر براي اشرار خلق خدا، و آن روز اول محرم و در رز جمعه خواهد بود، اين را فرا گيريد، در انجام دادن اعمال نيک تلاش کنيد تا از جمله اشرار نباشيد. [صفحه 73]
بر طبق بعضي اخبار، لشکر عايشه در جنگ جمل سي هزار نفر بودند، که شامل سواران و پيادها مي شدند و لشکر اميرالمؤمنين علي عليه السلام بيست هزار نفر بود.
صفحه 72، 73.