حديث غدير
همه در پاسخ گفتند:«آري ، خدا را گواه مي گيريم». پيامبر (صلّي اللّه عليه و آله و سلّم) به دنبال اين سخن ، بدون فاصله فرمود:«مَنْ کُنْتُ مَوْلاهُ فَعَلِيُّ مَوْلاهُ»؛ «هرکس که من مولا و رهبر او هستم ، پس علي (عليه السلام) مولا و رهبر اوست». پيامبر (صلّي اللّه عليه و آله و سلّم) با اين سخن ، اطاعت از علي (عليه السلام) و ولايتش (يعني رهبري و فرمانروائيش) را بر اُمّت واجب کرد چنانکه اطاعت و فرمانروايي خودش بر آنان واجب ، بود و در اين مورد از آنان اقرار گرفت و آنان انکار نکردند. و اين جريان نيز دليل روشني بر امامت و جانشيني علي (عليه السلام) است و هيچ گونه ابهامي در آن نيست.
دليل ديگر، گفتار رسول خدا (صلّي اللّه عليه و آله و سلّم) در ماجراي «غدير خُمّ» است که همه امّت اسلامي براي شنيدن سخن آن حضرت در سرزمين غدير، اجتماع کردند.[1] پيامبر(صلّي اللّه عليه و آله و سلّم) در ضمن گفتارش به آنان فرمود:«اَلَسْتُ اَوْلي بِکُمْ مِنْکُمْ بِاَنْفُسِکُمْ؛ آيا من به شما از خودتان به خودتان برتر و سزاوارتر نيستم ؟»