عدالت نسبت به کودک سِقط شده دشمن
چون لشگر بصره پس از شکست در جنگ جَمَل فرار کردند و به شهر هجوم مي بردند، زني حامله از فريادها و هياهوي فراريان، به شدّت ترسيد و بچّه او سِقط شد. پس از مدّتي کوتاه آن زن نيز فوت کرد. وقتي خبر به امام علي عليه السلام رسيد، ناراحت شده، چنين قضاوت کرد؛ ديه آن کودک و ديه آن مادر را از بيت المال به خانواده اش بپردازيد.[1] . با اينکه مردم بصره از شورشگراني بودند که با امام علي عليه السلام جنگيدند، چنين قضاوت عادلانه اي عقل ها را به شگفتي وامي دارد.
«در حالِ جنگ»