خودكفايي در امور زندگي











خودکفايي در امور زندگي



بسياري سعي دارند تابه اين و آن امر و نهي کنند؛

فرمان بدهند؛

کارهاي خود را به ديگران بسپارند، ديگران را در استخدام خود درآورند، يا از روي جهالت و ناداني يا بر اساس غرور وخودبزرگ بيني يا از روي خودخواهي به تحقير ديگران، به امر و نهي اين و آن مي پردازند؛

و همواره يک موجود تنبل و مصرف کننده و بي تحرّک باقي مي مانند که امام علي عليه السلام بااين روحيّه نادرست مقابله مي فرمود و تلاش داشت تا کارهاي خود را شخصاً انجام دهد.

درکارخانه به همسرش کمک مي کرد؛

گندم آرد مي کرد؛

عدس پاک مي کرد؛

نعلين را با دست خود وصله مي زد؛[1] .

براي خريد پيراهن، خود به بازار مي رفت؛

براي اداره زندگي کار مي کرد؛

آبياري نخلستان ديگران رابه عهده مي گرفت تا پولي به دست آورد؛

و مشکلات زندگي را با دست خود برطرف مي کرد.









  1. نهج البلاغه خطبه 2/23 معجم المفهرس مؤلّف.