همراهي با رسول خدا
روزي فالوده اي براي حضرت اميرالمؤمنين علي عليه السلام آوردند، فرمود: چون رسول خدا صلي الله عليه وآله وسلم از فالوده استفاده نکرد، من هم فالوده نمي خورم، و توضيح داد که: کُلُّ شَيْي ءٍ لَمْ يَأکُلْ مِنْهُ رَسُولُ اللَّه صلي الله عليه وآله وسلم لا أُحِبُّ اَنْ آکُلَ مِنْهُ (هر غذائي که پيامبر صلي الله عليه وآله وسلم آن را نخورد، دوست ندارم من از آن استفاده کنم).[1] . اين الگوي رفتاري درس ساده زيستي به مديران جامعه مي دهد که تلاش کنند در غذا و لباس و مسکن همانند محرومان جامعه زندگي کنند، گرچه مصداق هاي خارجي مهمّ نيست. زيرا در آن روزگاران ممکن بود فالوده غذاي سرمايه داران جامعه به حساب مي آمد و امروز به يک غذاي عمومي تبديل شده باشد، همواره بايد پيام الگوها را شناخت و بکار گرفت، گرچه نمونه هاي خارجي ملاک نباشد.
امام علي عليه السلام تلاش مي کرد تا چونان رسول خدا صلي الله عليه وآله وسلم زندگي کند، بخورد و بياشامد و غذائي را که رسول خدا صلي الله عليه وآله وسلم تناول نکرد، استفاده نمي کرد.