فضايل و مناقب علي و اهل بيت











فضايل و مناقب علي و اهل بيت



الف- آيات و روايات در منقبت و منزلت والاي اهل بيت پيامبر (2/ 311-300و 3/ 111-106 و 7/ 303-299)

- محدث[1] در اسلام (5/ 49-42)

آگاهي امامان اهل بيت (ع) به غيب و اخبار نهاني (5/ 65-52)

ب.

- آيات و احاديث در فضايل اميرالمؤمنين (1/ 247-214 و 2/ 61-43 و 312-324 و 3/ 100-95و 155-162 و 169-245 و 355-356 و 392-393 و 5/ 25-16و 6/ 350-333)

- حديث «رد الشمس» (بازگردانده شدن خورشيد به دست پيامبر براي جلوگيري از قضا شدن نماز امام علي (ع) (3/ 125-111 و 174-175)

- عقد اخوت ميان علي (ع) و پيامبر و راويان آن (3/ 142-126 و 5/ 25-23)

- نزول آيه «إِنَّما وَلِيُّکُم اللَّهُ و رَسُولُهُ وَ الَّذينَ آمَنُوا[2] ...« در شأن علي (ع) (3/ 162-155)

- بحثي درباره طي الارض مولا علي (ع) مقوله «طي الارض» (5/ 21-16)

- حديث أَنَا مَدينةُ العِلْمِ وَ عَلِيٌّ بابُها و بيان صحت و اعتبار آن، و معرفي 134 نمونه از مصادر و مآخذ آن (6/ 81-61)

- حديثِ سَلُوني قَبلَ أَن تَفقِدوني و کساني که پس از مولا اين ادعا را بر زبان رانده و رسوا شدند، و اعتراف خليفه ثاني به علم مولا (6/ 327-333)

- ولادت اميرالمؤمنين در کعبه، و مآخذ تاريخي و حديثي آن (6/ 27-21)

- حديث مأموريت حضرت امير براي ابلاغ آيه برائت به مشرکين در مکه، و مآخذ تاريخي و حديثي آن (6/ 350-338)

- شکسته شدن بت ها در روز فتح مکه به دست حضرت امير (7/ 13-10)

- اعلميت مولا بر جميع صحابه، و شايستگي وي براي خلافت پيامبر (7/ 177-176 و 182-183 و 10/ 281-278)

- حديث عَليٌّ مَعَ الحَقِّ و مآخذ و مصادر آن (3/ 180-176)

- علي فاروق امت است، و حب وي معيار تشخيص مؤمن از منافق (3/ 188-181)

- حديث «منزلت» (يا عَلِيُّ، اَنتَ مِنّي بِمَنْزِلَةِ هارونَ مِنْ مُوسي) (3/ 201-199)

- حديث «سد الأبواب الا بابه» (پيامبر دربِ همه خانه هاي منتهي به مسجد را بست، جز دربِ خانه علي (ع) را (3/ 211-201)

نهج البلاغه، و گردآورنده و حُفاظ و شارحان آن (4/ 198-186)

ج.

- حديث إنَّ اللَّهَ يَغْضِبُ لِغَضَبِ فاطِمَةَ و مآخذ آن (3/ 181-180)

- مالکيت حضرت زهرا (ع) بر فدک و برخورد متناقض خلفا با آن (7/ 197-194)، و ناراحتي شديد صديقه طاهره (س) از شيخين (7/ 231-226)

- حديث فاطمةُ بِضْعَةٌ مِنّي و راويان آن و کلام بزرگان و شعر شاعران درباره آن (7/ 236-231)







  1. محدث (به فتح حاء و دال) کسي را گويند که، فرشتگان با او سخن گويند.
  2. مائده، آيه 55.