شگفتي هاي تن آدمي
و در حکمت 27 نسبت به شيوه درمان و مدارا کردن با بيماري فرمود: امْشِ بِدَائِکَ مَا مَشَي بِکَ. «با درد خود بساز، چندان که با تو سازگار است.»[1] .
(از ويژگي هاي انسان، در شگفتي مانيد، که با پاره اي «پي» مي نگرد، و با «گوشت» سخن مي گويد، و با «استخوان» مي شنود، و از «شکافي» نَفس مي کشد!!)
1- غرر الحکم ص 62 / ج 2 ص 185: مرحوم آمدي (متوفاي 588 هجري) 2- نسخه خطي نهج البلاغه ص 314: نوشته سال 421 هجري 3- نسخه خطي نهج البلاغه ص 307: نوشته ابن مؤدب سال 499 هجري 4- منهاج البراعة ج 3 ص 266: ابن راوندي (متوفاي 573 هجري) 5- بحار الانوار ج 81 ص 204: مرحوم مجلسي (متوفاي 1110 هجري).