چگونگي آفرينش زمين
زيرا زمين با پشت بر آن مي غلطيد و آنهمه سر و صداي امواج ساکن و آرام شده، چون اسب افسار شده رام گرديد. خشکي هاي زمين در دل امواج، گسترده، و آب را از کبر و غرور و سرکشي و خروش بازداشت، و از شدّت حرکتش کاسته شد، و بعد از آنهمه حرکت هاي تند ساکت شد، و پس از آنهمه خروش و سرکشي متکبّرانه به جاي خويش ايستاد. پس هنگامي که هيجان آب در اطراف زمين فرو نشست، و کوه هاي سخت و مرتفع را بر دوش خود حمل نمود، چشمه هاي آب از فراز کوهها بيرون آورد و آبها را در شکاف بيابان ها و زمين هاي هموار روان کرد، و حرکت زمين را با صخره هاي عظيم و قلّه کوههاي بلند نظم داد، و زمين به جهت نفوذ کوهها در سطح آن، و فرو رفتن ريشه کوه ها در شکاف هاي آن و سوار شدن بر پشت دشت ها و صحراها، از لرزش و اضطراب باز ايستاد.
«زمين را بر موج هاي پرخروش، و درياهاي موّاج فرو نشاند، موج هايي که بالاي آن به هم مي خورد و در تلاطمي سخت هر يک، ديگري را واپس مي زد، چونان شتران نر مست، فريادکنان و کف بر لب، به هر سوي روان بود. سپس قسمت هاي سرکش آب از سنگيني زمين فرو نشست و هيجان آنها بر اثر تماس با سينه زمين آرام گرفت.