مصحف امام علي در منابع شيعه
سُليم بن قيس هلالي در چندين روايت از مصحف نام برده و از آن جا که او از اصحاب نخستين امامان به شمار مي رود، سخن گفتن او از مصحف امام شايسته توجه و تأمل است. در کتاب سليم اين گزارش ها در حديث چهارم (ج2، ص 581)، يازدهم (ج 2، ص 659 و 656)، دوازدهم (ج 2، ص 665) و چهل وهشتم (ج 2، ص 862) آمده است.
گفتيم در بخشي از منابع و مصادر شيعي، از مصحف امام آشکارا سخن رفته است؛ گرچه از کتاب هاي معتبر چهارگانه شيعه، تنها الکافي از آن ياد کرده و شرحي مختصر آورده و درباره اش از امام صادق (ع) حديث نقل کرده است. چنين گزارش هايي در ديگر کتاب هاي آن روزگار، کم و بيش به چشم مي آيند که گاه در ضمن گفته و کلامي مربوط به رويدادهاي عصر رسالت يا مربوط به کيفيت جمع قرآن آمده اند. به عنوان نمونه، شيخ صدوق در کتاب التوحيد از جابر بن يزيد جعفي (م 127 ق)، که از ياران امام باقر و صادق (ع) است، از امام باقر (ع) حديثي درباره توحيد و نفي تشبيه نقل مي کند و زمان خطبه را معين کرده، مي گويد: في خطبة خطبها بعد موت النّبي بسبعة ايام و ذلک حين فرغ من جمع القرآن.[1] .