ضرورت جاذبه و دافعه در زندگي فردي
اگر من و تو، ما و شما، و همه افراد جامعه، در زندگي فردي، موفّق باشيم، و موانع تکامل را از سر راه برداريم، و داراي جاذبه و دافعه صحيح و مطلوبي باشيم، مي توانيم جامعه متکامل اسلامي را تحقّق بخشيم. امام علي عليه السلام در زمينه جذب عوامل رشد فرمود: رَحِمَ اللَّهُ امْرَأً تَفَکَّرَ فَاعْتَبَرَ، وَاعْتَبَرَ فَأَبْصَرَ (رحمت خدا بر کسي که فکر و انديشه کند و عبرت گيرد و سپس بينا شود و «راه تکامل را بازشناسد»)[1] . و در کلام نوراني ديگري به ضرورت «دافعه» اشاره مي فرمايد که: فَرَحِمَ اللَّهُ امْرَأً نَزَعَ عَنْ شَهْوَتِهِ، وَقَمَعَ هَوَي نَفْسِهِ (رحمت خدا بر کسي که از شهوت ها خودداري مي کند و هوس هاي سرکش نفس را ريشه کن سازد.)[2] . انسان خوب کسي است که: در تفکّر و انديشه هاي خود، در تصميم گيري ها و اراده هاي شخصي، در نيّات و انگيزه ها، و در اعمال و کردار خود داراي جاذبه و دافعه باشد، بدي ها را در فکر و قلبش راه ندهد، و زشتي ها را از گفتار و رفتارش دفع کند. و آنگاه خوبي ها و ارزش هاي الهي، انساني را در خود بارور سازد، زيرا همانگونه که سلامت و بهزيستي به قانون «جاذبه و دافعه» در ماشين عظيم تن آدمي بستگي دارد، سلامت فکر و روان نيز به اصل «دفع و جذب» نيازمند است.
بديهي است براي بازسازي و بازپروري جامعه، بايد از خود آغاز کرد و زندگي فردي را با نظم و شناخت جاذبه هاي معنوي بارور نمود،
1- غررالحکم ج 4 ص 42 و 528 و 530 و 575: آمدي (متوفاي 588 ه) 2- بحارالانوار ج 2 ص 58: مجلسي (متوفاي 1110 ه) 3- ارشاد القلوب ج1 ص84 ب6 و199 ب26: ديلمي (متوفاي 771 ه) 4- روضه کافي ج 8 ص 17: کليني (متوفاي 328 ه).