در نظام اخلاق
رهبر رهروان و همنفس غمزدگان و تيمارخوار گرفتاران بود؛ به ابتهال واندرز و دعا و تأمل و مراقبه اشتغال داشت. مشوق دانش و مبارز دايم با افراط و فساد بود و دمي جانب انسانيت و عقل را فرونگذاشت. بالجمله بينا به حال اين جهان و آن جهان بود. [صفحه 5]
علي (ع) رها از زنجير هوي و هوس، پاک از هر گونه هواي نَفْس، در همه ي عمر از پي حق سخن گفت و از پي حق تيغ زد، و از پي حق عمل کرد. او يگانه ي زهد و پارسايي و عبادت، و مرشد علم نظر بود، ميزان صدق، ترازوي دليري و فروتني و شکيبايي و راست کرداري، و در همه ي آفاق اخلاق يگانه و نمونه. به جاذبه هاي اين جهان کمترين دلبستگي نداشت و جز رنج و کوشش و ايثار، از دنيا نصيبي نخواست.
صفحه 5.