قيس و بيعت با معاويه
ابو اسحاق سبيعي مي گويد: معاويه در همين خطبه که در نخليه ايراد کرد، تمام شرطهايي که با حسن بن علي عليه السلام به امضا رسانده بود، باطل اعلام کرد و گفت: همه آن شرطها زير دو پاي من است و من به آن وفا نخواهم کرد. آن گاه هدف از لشکرکشي خود را تنها فرمان روايي بر مردم دانست و آن را هديه اي الهي تلقي کرد.[1] . معاويه در مدت اقامتش در کوفه از اشخاصي بيعت گرفت، از جمله به سراغ قيس فرستاد که او را براي بيعت حاضر کنند، اما قيس گفت: من سوگند خورده ام که با او ملاقات نکنم مگر اين که ميان من و او نيزه يا شمشير باشد. معاويه فرمان داد نيزه و شمشيري آوردند و در ميان نهادند تا قيس به سوگند خود عمل کرده باشد.[2] و معاويه بدين ترتيب از او بيعت گرفت.
پس از خاتمه جنگ و قرارداد صلح بين امام حسن مجتبي عليه السلام و معاويه، قيس بن سعد با همراهان خود به کوفه برگشتند و امام حسن عليه السلام نيز به کوفه بازگشت و معاويه هم بلافاصله آهنگ کوفه کرد و در نخليه فرود آمد و مردم را جمع کرد و خطبه اي خواند و در اين خطبه گفت: هيچ امتي پس از پيامبرش به اختلاف نمي افتند، مگر اين که اهل باطل بر اهل حق پيروز مي شوند! سپس متوجه اشتباه خود شد و گفت: غير از اين امت که چنين و چنان است.