نقش سازنده عمّار در جمل
آن گاه امام حسن خطبه اي خواند و درباره مناقب امير مؤمنان و لزوم حمايت از او سخن گفت. پس از آن حضرت، عمّار ياسر برخاست و پس از حمد و سپاس الهي و درود بر پيامبر صلي الله عليه و آله چنين گفت: اي مردم، برادر پيامبرتان و پسر عموي او از شما مي خواهد براي ياري دين خدا حرکت کنيد، و اينک خداوند شما را در مورد دو چيز در بوته امتحان قرار داده: يکي در مورد حرمت و حق دين شما و دومي در مورد حق مادرتان (عايشه)، بديهي است که حق دين شما واجب تر و رعايت حرمت آن بزرگ تر است. اي مردم، بر شما باد ملازمت با امامي که لازم نيست به او آداب آموخته شود و فقيهي که لازم نيست به او فقه و دانشي تعليم داده شود. او نيرومندي است که در جنگ درماندگي ندارد و کسي است که در اسلام داراي چنان سابقه اي است که هيچ کس را به آن راه نيست و اگر شما به حضورش رويد، به خواست خداوند کار شما را براي شما روشن مي سازد. آن گاه ابو موسي دوباره مردم را از رفتن به جنگ برحذر داشت اما با اعتراض عمار مواجه شد، تا اين که خبر به اميرمؤمنان رسيد و ايشان مالک اشتر را به کوفه فرستاد و او نيز ابو موسي را عزل و به همراه دوازده هزار نيرو از کوفه به امام پيوست.[1] .
قبل از شروع جنگ جمل امير مؤمنان عليه السلام دو بار نامه براي ابو موسي اشعري حاکم کوفه نوشت و از او خواست مانع حرکت مردم براي کمک به آن حضرت نشود؛ اما ابو موسي توجهي نکرد و در جلوگيري حرکت مردم اصرار ورزيد، لذا امام عليه السلام، عمار و امام حسن را به همراه نامه اي به کوفه اعزام کرد و آن دو نامه را براي مردم خواندند.