عبيداللَّه بن ابي رافع
ابن اثير مي نويسد: «ابراهيم ابي رافع» ابتدا غلام عباس بود، عباس او را به رسول خدا صلي الله عليه و آله بخشيد و حضرت او را آزاد کرد، لذا «ابو رافع» مولي (آزاده شده) رسول اللَّه است و او در مکه اسلام آورد، اما اسلام خود را مخفي کرد و در اُحد و خندق شرکت کرد و هنگامي که مسلمان شدن عباس را بشارت داد، حضرت او را آزاد کرد و کنيز خود «سلمي» را به ازدواج او درآورد، او از سلمي صاحب فرزندي به نام «عبيداللَّه» شد. بنا به نقلي، سلمي قبلاً قابله ابراهيم (فرزند رسول خدا) بوده است. ابراهيم ابو رافع پدر عبيداللَّه در عصر خلافت عثمان و به قولي در عصر خلافت اميرالمؤمنين عليه السلام دار فاني را وداع گفت.[2] .
عبيداللَّه از اصحاب اميرمؤمنان عليه السلام و کاتب آن حضرت بود و دو کتاب يکي تحت عنوان قضاوت هاي اميرالمؤمنين عليه السلام و ديگري تحت عنوان کساني که از اصحاب رسول خدا صلي الله عليه و آله در جمل و صفين و نهروان با علي عليه السلام بودند، تدوين و تأليف نمود.[1] .