عبداللَّه بن سعد ازدي
به نقل طبري وي از معدود کساني است که پس از شهادت سيدالشهدا عليه السلام و فرزندان و نزديکان و يارانش در کربلا به همراهي «مسيب بن نجبه فزاري» و «عبداللَّه بن وال» و «رفاعة بن شداد» در منزل «سليمان بن صرد خزاعي» اجتماع کردند و براي خونخواهي شهداي کربلا با جمعيتي از کوفيان در سال 64 هجري قيام توابين را تشکيل دادند.[1] . سليمان اعلام کرد اگر من کشته شدم، امير و فرمانده شما «مسيب بن نجبه» و بعد از او «عبداللَّه بن سعد» و پس از وي «عبداللَّه بن وال» و در آخر «رفاعة بن شداد» است. از اين رو چون «سليمان بن صرد» در صحنه نبرد به شهادت رسيد، فرماندهي توابين را «عبداللَّه بن سعد» به عهده گرفت و پس از جنگ بسيار، سرانجام در سال 65 هجري به شهادت رسيد.[2] .
عبداللَّه فرزند سعد بن نفيل ازدي از نيکان اصحاب اميرالمؤمنين عليه السلام بوده است.