يتيم نواز مهربان
علي (عليه السلام) در تقسيم بيت المال هيچ فرقي براي کسي قائل نمي شد. چنانچه در تقسيم بيت المال بين خواهر خود ام هاني و آن کنيز عجمي (فارس) هيچ فرقي نگذاشت و به هر کدام بيست درهم داد. در روايتي ديگر روزي عبدالله پسر جعفر طيار به علي (عليه السلام) عرض د کرد: اي اميرمؤ منان چه مي شد اگر دستور مي فرموديد براي گذران زندگي به من چيزي داده مي شد، به خدا سوگند هيچ مالي براي گذران زندگي خود ندارم مگر آنکه مرکب سواري خود را بفروشم. حضرت فرمود: نه، به خدا سوگند هيچ چيز براي تو ندارم جز آنکه از عمويت بخواهي دزدي کند و به تو بدهد و در پاسخ عقيل برادر خود که به حضرت گفت: مرا با يکي از سياهان مدينه برابر قرار مي دهي؟ حضرت فرمود: تو چه برتري بر او داري؟ مگر آنکه در اسلام بر او سبقت جسته يا در تقوا بر او برتري داشته باشي و ماجراي سکه سرخ کردن حضرت و دادن به برادرش عقيل نمونه ديگري از عدالت محض اين فرشته خصال است.[1] .