اسم اعظم خداوند
حضرت فرمود: اگر سؤ ال تو نمي بود من اراده داشتم تا وقتي که آنرا در لحدم نهاده شوم پوشيده بدارم. سپس حضرت فرمود: هر گاه خواست خداوند را به اسم اعظمش بخواني، شش آسه اول سوره حديد (بعد از بسم الله الرحمن الرحيم؛ تا؛ و هو عليم بذات الصدور) و آخر سوره حشر از (هو الله الذي لااله الا هو تا آخر سوره را بخوان) بعد از آن مي گويي: يا من هو کذلک افعل بي کذا و کذا (حاجت خود را بخواه) که سوگند به خداوند اگر [صفحه 346] بر شقي بخواني سعيد مي گردد. براء گفت: يا علي! قسم به خدا من آنرا براي امور دنيا نمي خوانم. امام علي (عليه السلام) فرمود: همين صواب است. رسول الله صلي الله عليه و آله و سلم مرا هم اين چنين وصيت فرمود جز اينکه مرا امر کرد که خدا را بدان در کارهاي بزرگ و دشوار روزگار بخوانم.[1] .
براءبن عازب مي گويد: بر اميرمؤ منان علي (عليه السلام) وارد شدم و آن حضرت را به خدا سوگند دادم که مرا به اعظم اسمايي که خداوند رحمان، جبرئيل را به ارسال آن مخصوص داشت و او رسول خدا صلي الله عليه و آله و سلم را و رسول خدا صلي الله عليه و آله و سلم حضرت شما را مخصوص گرداند مرا مطلع فرماييد.
صفحه 346.