همکاري اقوام و فاميل با يکديگر
امام علي (عليه السلام) از او پرسيد: آنها کجا هستند؟! آن مرد گروهي از آنها را که از دور پيدا بودند نشان امام (عليه السلام) داد و گفت: عده اي از آنها، اينها هستند. امام علي (عليه السلام) که بر مرکب سوار بود، به سرعت نزد آنها رفت به گونه اي که اصحاب و اطرافيان امام علي (عليه السلام) به سختي به آن حضرت رسيدند. امام علي (عليه السلام) وقتي به آنها رسيد، سلام کرد و از آنها پرسيد: چرا با رفيق خود همکاري نمي کنيد؟ آنها از آن مرد و او نيز از قوام خود در حضور حضرت علي (عليه السلام) شکايت کردند. امام علي (عليه السلام) درباره پيوند خويشاوندي و وظايف خويشان نسبت به همديگر چنين فرمود: هر کس بايد به خويشانش پيوند گرم داشته باشد و خويشان از ديگران سزاوارتر به همکاري و کمک هستند به خصوص در آن هنگام که خويشان در فشار زندگي قرار گرفتند زيرا خويشاني که با يکديگر پيوند دارند و به همديگر همکاري و کمک و گذشت مي کنند به پاداش آن مي رسند ولي اگر رشته خويشي را قطع نمايند [صفحه 344] گرفتار بار سنگين مجازات خواهند شد. آنگاه آن حضرت مرکب خود را حرکت داد و به جاي اول خود بازگشت.[1] .
عصر خلافت حضرت علي (عليه السلام) بود، ماجراي شورش اصحاب جمل پيش آمد. علي (عليه السلام) با همراهان خود از مدينه به سوي بصره براي سرکوبي شورشيان حرکت نمود. هنگامي که به سرزمين ربذه رسيدند مردي از قبيله محارب به حضور علي (عليه السلام) آمد و عرض د کرد: اي اميرمؤ منان! من در رابطه با فاميل خود، تاواني را به عهده گرفتم وقتي که نزد بعضي از آنها رفتم و تقاضاي همکاري و کمک نمودم کمک من کردند و گفتند: ما خودمان سخت در مضيقه زندگي هستيم، اي اميرمؤ منان! به آنها امر کن که با من همکاري کنند و مرا کمک نمايند
صفحه 344.