درهم کوبنده جباران
آيا به ياد داريد صواب حبشي برده آن مقتولان که چگونه ديوانه وار و خشمگين [صفحه 339] به ميدان جنگ آمد و دائم فرياد مي زد و مي گفت: من به انتقام سروران و دلاوراني که از دست داده ايم به قتل شخصي جز محمد خرسند نخواهم شد. چشمانش کاسه خون شده بود، دهانش کف آلود شده بود و شما مردم وحشت زده از برابر او فرار مي کرديد، ولي در اين حال اين من بودم که به مقابله با او بر خاستم. هنگامي که صواب آن غلام وحشي به من نزديک مي شد گويي هيولايي جلو مي آمد! نبرد بين ما آغاز شد اما بيش از دو ضربه بين ما رد و بدل نشد. سرعت شمشير من چنان برق آسا بود که در کي لحظه او را به دو نيم ساخت تيغه شمشيرم به پهلوي او اصابت کرد و قسمت پائين بدن او روي پاها بر روي زمين باقي ماند و بالا تنه او به جانبي ديگر افتاد و مسلمانان مي نگريستند و به او مي خنديدند.[1] .
علي (عليه السلام) در شوراي انتخاب خليفه بعد از عمر بن خطاب، به جمع حاضر فرمود: شما را به خدا سوگند، آيا در ميان خود فردي را جز من مي شناسيد که آن 9 مبارز تنومند، از تيره عبدالدار را که همگي از سران و پرچمداران قوم خود بودند به خاک و خون کشيده باشد؟!
صفحه 339.