والكاظمين الغيظ











والکاظمين الغيظ



قنبر غلام اميرالمؤ منين (عليه السلام) مي گويد: در خدمت علي بن ابيطالب (عليه السلام) نزد عثمان رفتم. عثمان مايل بود که با علي (عليه السلام) تنها باشد پس آن حضرت به من اشاره فرمود: که دور شوم. قنبر مي گويد: من مقداري نه چندان دور از آنان کناري ايستادم. شنيدم که عثمان به درشتي و تندي با علي (عليه السلام) سخن مي گفت: در حالي که علي (عليه السلام) سر بزير انداخته و چشم بر زمين دوخته بود. تا اينکه عثمان رو به علي (عليه السلام) نمود و گفت: چرا سخن نمي گويي؟ حضرت فرمود: اگر بگويم، سخني خواهم گفت، مگر آنچه برخلاف خواسته توست و به سود تو چيزي سراغ ندارم...

مبرد مي گويد: تفسير فرمايش حضرت اين است که اي عثمان اگر همانگونه که تو به من پر خاش نمودي سخن بگويم مقابله به مثل خواهم کرد و نتيجتا پر خاش من تو را آزرده خواهد ساخت پس ترجيح مي دهم کاري نکنم اگر چه مورد پر خاش تو قرار گرفته ام و اين است معني مظلوم عالمين فافهم!![1] .







  1. معاني الاخبار، ج 2، ص 235.