استخدام الدّنيا في طريق للآخرة
فقال له العلاء: يا أمير المؤمنين، أشکو اليک أخي عاصم بن زياد. قال: وما له؟ قال: لبس العباءة وتخلي عن الدنيا. قال: عليّ به. فلما جاء قال: ترجمه: روش استفاده از دنيا با اين خانه وسيع در دنيا چه مي کني؟ در حالي که در آخرت به آن نيازمندتري آري اگر بخواهي مي تواني با همين خانه به آخرت برسي! در اين خانه وسيع مهمانان را پذيرايي کني، به خويشاوندان با نيکوکاري بپيوندي، و حقوقي که بر گردن تو است به صاحبان حق برساني، پس آنگاه تو با همين خانه وسيع به آخرت نيز مي تواني پرداخت. (علاء گفت: از برادرم عاصم بن زياد به شما شکايت مي کنم، فرمود چه شد او را؟ گفت عبايي پوشيده و از دنيا کناره گرفته است: امام عليه السلام فرمود او را بياوريد، وقتي آمد به او فرمود:)
مَا کُنْتَ تَصْنَعُ بِسِعَةِ هذِهِ الدَّارِ فِي الدُّنْيَا، وَأَنْتَ إِلَيْهَا فِي الْآخِرَةِ کُنْتَ أَحْوَجَ؟ وَبَلَي إِنْ شِئْتَ بَلَغْتَ بِهَا الْآخِرَةَ: تَقْرِي فِيهَا الضَّيْفَ، وَتَصِلُ فِيهَا الرَّحِمَ، وَتُطْلِعُ مِنْهَا الْحُقُوقَ مَطَالِعَهَا، فَإِذَا أَنْتَ قَدْ بَلَغْتَ بِهَا الْآخِرَةَ.