تشنج زدايي
خصومت بسياري از مخاصمان، از ناآگاهي به مواضع و عدم اطّلاع آنها از شيوه و روش ها و چرايي آنها سرچشمه گرفته است. امام، تأکيد مي کند که بايد در جهت تصحيح انديشه و آن گاه تغيير موضع مخالفان کوشيد و به تعبير آن بزرگوار، «استصلاح الأعداء» و «استصلاح الأضداد» را چونان شيوه اي در سياست حکومت، اعمال کرد. امام، جذب مخاصمان و سالم سازي ذهني و استوار سازي موضع آنان را «کمال دورانديشي وژرفنگري» مي داند وتأکيد مي کند که دگرگون سازي انديشه و موضع دشمن، با نيک گفتاري و زيبا کرداري، بسي سهل تر و کارآمدتر است تا به آوردگاه کشاندن دشمن، و چونان شيوه اي از جمله در جهت «استصلاح» و به نيکي واداشتن مخاصماني که بد کرده اند، اثر مي گذارد. اين همه، نشان آن است که امام، با حرکت در جهت تبديل دشمن به دوست و مصالحه هوشيارانه با دشمن، سياست تشنّج زدايي را پيشه کرده است و براي استقرار امنيت داخلي، بر سياست تشنج زدايي تأکيد مي کرده است.
از جمله آموزه هاي ارجمند علوي، توجّه به دگرگوني انديشه وموضع مخاصمان است.