امنيت شغلي قضات
در نظام علوي، قاضيان واجد شرايط، از جايگاهي بس بلند برخوردارند. امام علي عليه السلام [صفحه 71] در دستورالعمل بس ارجمندش به مالک، پس از آن که به او سفارش مي کند براي داوري، برترين ها را برگزيند، سفارش مي کند که قاضيان را در پيش خود و نظام، در مکانتي قرار دهد که هرگز، حتي نزديکانش سعايت عليه آنان را در پيش او در سر نپرورانند. شايان تأمّل است که او پس از آن، به شرآفريني بدنهادان توجّه مي دهد، تا نشان دهد که هواپرستان، چه بسا در چنگ اندازي به دنيا عليه قاضيان، از نزديکي به او سوء استفاده کنند و از چنگ عدالت، به در روند.
قاضي حکم مي کند و روشن است که با حکم قاطعش، عدّه اي را مي رنجاند. بسيار کم اند کساني که چون حکم عليه آنها صادر شد، به مقتضايِ حکمْ گردن نهند و در درون خود، دغدغه اي نداشته باشند. نيز روشن است که هماره متخلّفان و قانون شکنان، طبقات فرودست جامعه نيستند و درگيري و جدال ها، هميشه در لايه هاي زيرين اجتماعْ شکل نمي گيرد؛ بلکه توان گفت که فرادستان، هم بيشترين قانون شکني را دارند و هم جدال ها و درگيري ها بيشتر در ميان آنان شکل مي گيرد و آنان اند که اهل نفوذند و در گردونه سياست و کشاکش جريان ها قرار دارند. اگر قاضي در داوري درباره ي اينان احساس آرامش نکند و دستگاه حکومت و داوري را پشتوانه خود نداند، ممکن است به هنگام صدور حکم، دستش بلرزد و در احقاق حق، کوتاه بيايد.
صفحه 71.