عدالت اجتماعي
[صفحه 59] علوي است. نام مقدس امام علي عليه السلام، آن چنان با عدالت در آميخته که علي، عدالت را تداعي مي کند و عدالت، علي را. عدالت، آميزه ي هماره ي زندگي علي عليه السلام بود و او در راه اجراي عدالت و گسترش قسط، شهد شهادت نوشيد. تأکيد بر اين نکته، از آن روست که بگوييم و تأکيد کنيم که حکومتي مي تواند ادّعا کند از حکومت علي عليه السلام الگو گرفته و سنّت شناسانه بر سيره ي آن بزرگوارْ اقتدا مي کند که سردمداران آن، به عدالتْ بيش از هر چيز، اهميّت دهند و براي گسترش عدل و توسعه ي قسط و همه گير ساختن داد، از هيچ کوششي دريغ نورزند؛ نه در بيان و کلام- که امروز سرفصل شعار بسياري از مدّعيان است-؛ بلکه در عمل، کردار و تعامل با مردم و در تمام لايه هاي اجتماع، که همچون کيميا ناياب است. حکومتي مي تواند مدّعي عدالت گستري باشد که عدالت را با تأويل و توجيه، به مسلخ نبرد و عدالت را به پاي مصلحت، قرباني نکند.در نظام علوي و در آموزه هاي آن «عدالت مجسّم»، هيچ مصلحتي بالاتر از مصلحت اقامه ي عدل نيست. حکومتي مي تواند مقتداي خود را علي عليه السلام معرّفي کند و رهرو علي عليه السلام باشد که با مقدّم داشتن عدالت بر مصلحت و پاي فشردن بر اجراي عدالت، علي رغم جوسازي ها و غوغاسالاري ها، آهنگ حکومت جاودانه بر دل ها را داشته باشد، نه با ترجيح مصالح بي بنياد، قصد حاکميت زودگذر بر تن ها را.
عدالت، محوري ترين، استوارترين، بنيادي ترين و شامل ترين مسئله ي سياست و حکومت
صفحه 59.