خونريزي ناروا
پس حکومت خود را با ريختن خوني به حرام، نيرومند مکن که خونِ به حرام ريختن، قدرت را به ناتواني و سستي کشانَد، بلکه دولت را از صاحب آن، به ديگري مُنتقل سازد، و در کشتن به ناحق، هيچ عذري نزد خداوند و من برايت نباشد؛ چرا که در آن، قصاص باشد، و اگر دچار خطا گشتي و تازيانه يا شمشير يا دستت در کيفر، زياده روي کرد [و ناخودآگاه کسي را کشتي]، در مشت زدن و بيشتر، کشتن است. مبادا نخوت دولت، تو را وادارد که خود را برتر داني و خون بهاي کشته شده را به خانواده انش نرساني. 604. امام علي عليه السلام: مانده ي [کساني که] به شمشير [رفته اند]، پايدارتر و شمارشان افزون تر است. [صفحه 643]
603. امام علي عليه السلام- در عهدنامه اش به مالک اشتر-: بپرهيز از خون ها و ريختن آن به ناروا؛ چرا که چيزي مانند ريختن خون به ناحق، کيفر را نزديک نسازد و گناه را بزرگ نگرداند و نعمت را نبَرد و رشته ي عمر را پاره نسازد، و خداوندِ سبحان، در روز رستاخيز، آغاز کننده ي داوري بين بندگان در خون هايي باشد که از يکديگر ريخته اند.
صفحه 643.