لزوم بهره وري همسان مردم از اموال عمومي
تقسيم اموال عمومي، به طور يکسان و مساوي درميان همه ي مسلمانان، از جمله سياست هايِ حکومت علي عليه السلام بود. اين حرکت، با آنچه در سال هايِ پيش از او بر مردم روا شده بود، تضاد داشت. از اين رو، براي بهره وران و متمتّعان از حکومت و به اصطلاحْ «دانه درشت ها»، بسي گران تمام شد. در نگاه امام، رنگ چهره ي مسلمان، تبار و نيايِ او، و وابستگي گروهي و اجتماعي او، در بهره وري اش از اموال عمومي، تفاوتي ايجاد نمي کرد. عرب و عجم، مهاجر و انصاري، سفيد و سياه، و حتّي بردگان آزاد شده، با اربابان گذشته ي خود، در اين جهتْ يکسان بودند و همه، از درآمدهاي عمومي به طور مساوي بهره مي گرفتند.