فراز ديگري از زيارت غدير چنين است
فَأَشْبَهَتْ مِحْنَتُکَ بِهِما مِحَنَ الْأَنْبِياءِ عِنْدَ الْوَحْدَةِ وَعَدَمِ الْأَنْصارِ. ما يُحيطُ الْمادِحُ وَصْفَکَ وَلا يُحْبِطُ الْطاعِنُ فَضْلَکَ. تُخْمِدُ لَهَبَ الْحُرُوبِ بِبَنانِکَ وَتَهْتِکُ سُتُورَ الشُّبَهِ بِبَيانِکَ وَتَکْشِفُ لَبْسَ الْباطِلِ عَنْ صَريحِ الْحَقِّ. چقدر متحير است از حق کسي که به تو ظلم کرده است. محنت تو به آن دو (ابوبکر و عمر) به گرفتاريهاي انبياء عليهم السلام هنگام تنهايي و کمک نداشتن شباهت پيدا کرد. مَدح کننده ي تو به اوصافت احاطه پيدا نمي کند، و طعن زننده بر تو فضيلتت را پائين نمي آورد. آتش جنگها را با انگشتانت خاموش مي کردي، و پرده هاي شبهه را با بيانت پاره مي نمودي، و پوشش باطل را با حق صريح منکشف مي کردي.
ما أَعْمَهَ مَنْ ظَلَمَکَ عَنِ الْحَقِّ.