تاريخچه مسجد غدير[1]
از روزي که پيامبر صلي اللَّه عليه و آله در غدير خم اميرالمؤمنين عليه السلام را به امامت منصوب فرمود، آن وادي تقدس تازه اي يافت. مراسم سه روزه در آن سرزمين با حضور دو نور پاک محمد و علي صلوات اللَّه عليهما و آلهما چنان روحي در کالبد آن جاري ساخت که در طول چهارده قرن همواره با نام «مسجد پيامبر صلي اللَّه عليه و آله در غدير» بر سر زبانها ماند و ميليونها زائر بيت اللَّه در رفت و بازگشت بدان تبرک جستند و با عبادت در آن به بارگاه الهي تقرب جستند. ائمه عليهم السلام به اصحابشان سفارش اکيد داشتند که از زيارت مسجد غدير غفلت [صفحه 351] نکنند. امام حسين عليه السلام در مسير بازگشت از مکه به کربلا توقفي در غدير داشتند. امام باقر و امام صادق عليهماالسلام به مسجد غدير آمدند و جاي جاي مراسم غدير را براي اصحابشان تشريح کردند. محدثان و علماي بزرگ نيز در غدير حضور مي يافتند و اداي احترام مي کردند. علي بن مهزيار اهوازي از قرن سوم در سفر حج خود به مسجد غدير آمده است. در کلام شيخ طوسي از قرن ششم و ابن حمزه از قرن هفتم و شهيد اول و علامه حلي از قرن هشتم نام مسجد غدير و تصريح به باقي بودن آثار آن در زمانشان را مي خوانيم. سيد حيدر کاظمي در سال 1250 از وجود آن خبر داده و در آن زمان با آنکه جاده از غدير فاصله داشته ولي مسجد آن مشهور بوده است. محدث نوري نيز از وجود آن در سال 1300 خبر داده و شخصاً در آن حضور يافته و اعمال آن را بجا آورده است.
.
صفحه 351.