معرفي اميرالمومنين بر فراز دستان پيامبر

سپس پيامبر صلي اللَّه عليه و آله دستش را بر بازوي علي عليه السلام زد و او را بلند کرد. اين در حالي بود که اميرالمؤمنين عليه السلام از زماني که پيامبر صلي اللَّه عليه و آله بر فراز منبر آمده بود يک پله پائين تر از مکان حضرت ايستاده بود و نسبت به صورت حضرت به طرف راست مايل بود که گويي هر دو در يک مکان ايستاده اند.

سپس پيامبر صلي اللَّه عليه و آله با دستش او را بلند کرد و هر دو دست را به سوي آسمان باز نمود و علي عليه السلام را از جا بلند نمود تا حدي که پاي او موازي زانوي پيامبر صلي اللَّه عليه و آله رسيد.[1] سپس فرمود:

اي مردم، اين علي است برادر من و وصي من و جامع علم من،[2] و جانشين من در امتم بر آنان که به من ايمان آورده اند، و جانشين من در تفسير کتاب خداوند عزوجل و دعوت به آن، و عمل کننده به آنچه او را راضي مي کند، و جنگ کننده با دشمنان خدا و دوستي کننده بر اطاعت او[3] و نهي کننده از معصيت او.

اوست خليفه ي رسول خدا، و اوست اميرالمؤمنين و امام هدايت کننده از طرف خداوند، و اوست قاتل ناکثان و قاسطان و مارقان[4] به امر خداوند.

[صفحه 174]

خداوند مي فرمايد: «ما يُبَدَّلُ الْقَوْلُ لَدَيَّ»،[5] «سخن در پيشگاه من تغيير نمي پذيرد»، پروردگارا، به امر تو مي گويم:[6] «خداوندا دوست بدار هر کس علي را دوست بدارد و دشمن بدار هر کس علي را دشمن بدارد، و ياري کن هر کس علي را ياري کند و خوار کن هر کس علي را خوار کند، و لعنت نما هر کس علي را انکار کند و غضب نما بر هر کس که حق علي را انکار نمايد».

پروردگارا، تو هنگام روشن شدن اين مطلب و منصوب نمودن علي در اين روز اين آيه را درباره ي او نازل کردي: «الْيَوْمَ اَکْمَلْتُ لَکُمْ دينَکُمْ وَ اَتْمَمْتُ عَلَيْکُمْ نِعْمَتي وَ رَضيتُ لکُمُ الْإِسْلامَ ديناً».[7] «و مَنَ يَبْتَغِ غَيْرَ الْإِسْلامِ ديناً فَلَنْ يُقْبَلَ مِنْهُ وَ هُوَ فِي اْلآخِرَةِ مِنَ الْخاسِرينَ»،[8] «امروز دين شما را برايتان کامل نمودم و نعمت خود را بر شما تمام کردم و اسلام را به عنوان دين شما راضي شدم»، «و هر کس ديني غير از اسلام انتخاب کند هرگز از او قبول نخواهد شد و او در آخرت از زيانکاران خواهد بود». پروردگارا، تو را شاهد مي گيرم که من ابلاغ نمودم.[9] .

صفحه 174.

«ب»: اميرالمؤمنين عليه السلام دست خود را به طرف صورت پيامبر صلي اللَّه عليه و آله باز کرد تا آنکه هر دو دست او به طور کامل به سوي آسمان باز شد. پس علي عليه السلام را بلند کرد به طوري که دو پاي او مطابق زانوهاي پيامبر صلي اللَّه عليه و آله قرار گرفت. اين فقره در کتاب اقبال سيد بن طاووس چنين آمده است:... پيامبر صلي اللَّه عليه و آله علي عليه السلام را بلند کرد و فرمود: اي مردم، چه کسي صاحب اختيار شماست؟ گفتند: خدا و رسولش. فرمود: بدانيد که هر کس من صاحب اختيار او بوده ام اين علي صاحب اختيار اوست. خداوندا، دوست بدار هر کس او را دوست دارد، و دشمن بدار هر کس او را دشمن بدارد، و ياري کن هر کس او را ياري کند و خوار کن هر کس او را خوار کند.
«د»: و مدبر امور بعد از من.
«ب»:... و جانشين من در امتم بر آنان که به من ايمان آورده اند. بدانيد که نازل کردن قرآن بر عهده ي من است، و تأويل و تفسيرش بعد از من و عمل کردن به آنچه خدا را راضي مي کند و جنگ با دشمنان خدا بر عهده ي اوست، و او راهنمايي کننده بر اطاعت خداوند است.
ناکثان: طلحه و زبير و عايشه و اهل جمل؛ قاسطان: معاويه و اهل صفين؛ و مارقان: اهل نهروان هستند.
سوره ي ق: آيه ي 29.
«الف»: مي گويم: سخن نزد من- به امر پروردگارم- تغيير نمي يابد. «ه»: به امر خداوند مي گويم: سخن نزد من تغيير نمي يابد.
سوره ي مائده: آيه ي 3.
سوره ي آل عمران: آيه ي 85.
«الف» و «ب» و «د» و «ه»: پروردگارا، تو بر من نازل کردي که امامت بعد از من براي علي است آن هنگام که اين مطلب را بيان نمودم و او را نصب کردم، به آنچه کامل کردي براي بندگانت دينشان را و تمام نمودي بر آنان نعمت خود را و فرمودي: «هر کس ديني غير از اسلام انتخاب کند از او قبول نمي شود و او در آخرت از زيانکاران است». خدايا من تو را شاهد مي گيرم که من ابلاغ نمودم، و تو به عنوان شاهد کفايت مي نمايي.