تاسي عملي در سايه محبت
.... رابطه ي ملت ما با اميرالمومنين عليه السلام رابطه ي محبت و عشق است.[2] . ... يک رابطه ي عاشقانه است.[3] . .... يک حقيقت درخشان است.[4] . محبت بايد ما را به معراج ببرد و رشد بدهد. اگر ما آن راهي را که به اميرالمومنين علي عليه السلام مي رسد، دنبال کنيم، هر چه پيش برويم، اين محبت عميق تر خواهد شد.[5] . .... زبان و بازو و راه و کار (ما) بايد زبان و بازو و راه و سبک و کار اميرالمومنين علي عليه السلام باشد.[6] . (مشابهت و مشاکلت)[7] . .... بايد هر حرف و کلمه و هر اشاره اي در زندگي اين بزرگوار، براي ما يک سرمشق باشد. به محبت دو را دور و احساس محبت اکتفا نکنيم. اين احساس را در زندگي پياده نماييم. اگر محبت نباشد، اين رابطه عملي به وجود نمي آيد. در سايه ي آن محبت، مي شود اين پيوند و پيوستگي عملي را بوجود آورد، اما بدون اين پيوستگي و پيوند عملي، اصل آن محبت [صفحه 39] زير سئوال خواهد رفت. «قل ان کنتم تحبون الله فاتبعوني يحببک الله».[8] . .... دنبال محبت بايد اطاعت و متابعت باشد.[9] . [صفحه 40]
.... دل ما به عشق اميرالمومنين علي عليه السلام موج مي زند. اين مايه ي اميد و افتخار ماست.[1] .
صفحه 39، 40.