توشه











توشه



با آنکه آدم، به دست خالي از اين دنيا مي‏رود و سفري پر خطر و دور و دراز در پيش مي‏گيرد مع‏ذلک توشه‏اي معنوي همراه اوست که اگر آن توشه خوب باشد سبب نجات او و اگر بد باشد سبب عذاب او خواهد بود. بهترين توشه‏ها را خداوند متعال در قرآن مجيد بيان فرموده، آنجا که مي‏فرمايد: «و تزودوا فان خير الزاد التقوي- توشه برداريد و همانا بهترين توشه‏ها پرهيزکاري است». خوشا به حال کساني که چنين توشه‏اي با خود دارند آنها در کنف رحمت الهي قرار گرفته و به نعيم ابدي او متنعم مي‏شوند و بدا به حال اشخاصي که توشه عذاب‏آور با خود مي‏برند! آنان در دنيا تقصير کرده و حق ديگران را ضايع نموده و کاري کرده‏اند که خود را از رحمت خداوندي در قيامت بي‏بهره ساخته‏اند. آنان استحقاق بهشت جاويدان حق تعالي را ندارند و به ذلت و خواري مي‏افتند. اکنون متوجه باشيد تا از علي عليه‏السلام توشه بد را بشنويد و سعي کنيد شما آن را همراه خود برنداريد.

[صفحه 78]

علي عليه‏السلام فرمود:

بئس الزاد الي المعاد، العدو ان علي العباد.

ستم کردن بر بندگان خدا، بد توشه‏اي است براي روز قيامت.

[صفحه 79]


صفحه 78، 79.