تزلزل و عدم ثبات











تزلزل و عدم ثبات‏



از خصائص دوران فترت و عصر جاهليت، حاکميت شک و ترديد و دودلي بر جامعه‏ها و ملت‏ها و فقدان حالت اطمينان به سبب نبودن يقين و باور و ايمان است.

«... و تزعزعت سواري اليقين...»

ترجمه: پايه‏هاي يقين و باور، سخت متزلزل است.

لذا در چنين محيطهائي آن، آرامش و راحتي مطلوب و آن سلامت روح و روان در حد لزوم، بسيار اندک است و به عبارت ديگر سطح بهداشت رواني بسيار پائين است و آسايش به معني صحيح و کامل کلمه وجود ندارد.

«... نومهم سهود و کحلهم دموع...»[1].

ترجمه: خوابشان بيخوابي و سرمه چشمشان سرشکها است.









  1. نهج‏البلاغه، خطبه‏ي دوم فراز شش و ده.