با پرواپيشگان
قهرا و وجدانا آنها که از آفريدگار خويش پروا و پرهيز بيشتري دارند و عدالت و تقوي را سنگر و پايگاه خود قرار داده، و صدق و صداقت شعارشان ميباشد، در اولويت مطلقند، بنابراين اگر مسوولان علاوه بر صدق و عدالتي که خود بايد واجد باشند، با «اهل ورع و تقوي» هم در رابطه مداوم و مستمر بوده و آنان در تشکيلات مملکتي نقش و نظر داشته باشند، از لغزشها و خطاها بيمه شده و در جو الهي معنوي خاص قرار خواهند گرفت که [صفحه 114] خيانت و خيانتکاران و هوس و هوسبازان در آن کمتر ميتوانند نفوذ کنند و اين راز بزرگي در حفاظت و صيانت دولت و کارگزاران مملکتي و بالنتيجه عامل بسيار مهمي در ايجاد سعادت و رفاه مردم خواهد بود. قرآن کريم نيز چنين ارشاد ميفرمايد: «يا ايها الذين آمنوا اتقوا الله و کونوا مع الصادقين»[1]. اي اهل ايمان تقواي الهي پيشه سازيد و با راستگويان باشيد. آري، بودن و نشست و برخاست با اهل «صدق و صفا» خود سازنده صداقت و طهارت، و عامل بازدارنده عظيمي در برابر حملههاي ويرانگر «نفس اماره» و شيطان خواهد بود. نکته مهم ديگر نورانيت و امدادهاي غيبي است که در پرتو نفس گرم و اخلاق و رفتار خداترسان و پاکان نازل ميگردد و اين برکت و زايش ويژهيي است که تنها در جوامع الهي و در حوزه اخلاص و عشق به خدا تبلور مييابد، نگاه کنيد به کلام پرشور و پر حماسه امام عليهالسلام: «فلما رآي الله صدقنا انزل بعدونا الکبت و انزل علينا النصر»[2]. آنگاه که صداقت ما در برابر خداوند ظاهر شد، ذلت و خواري را بر دشمنان ما و ياري را بر ما نازل فرمود. [صفحه 115]
آري غير از معصومين همه ممکن است مرتکب لغزش و خطا گردند ولي نکته مهم اينجاست که عوامل بازدارنده در چه کساني بيش از ديگران يافت ميشود و انگيزههاي خير و خدمت و نيز قدرت کنترل در برابر جاذبههاي کاذب وسوسهگر در چه افرادي نيرومندتر است؟
صفحه 114، 115.