گردآورندگان سخنان علي[1]
هوشمندان و ژرف انديشان ميدانند که کلام علي فروتر از کلام خداوند و رسول الله و فراتر از کلام بشر است.[2]. قطب الدين راوندي گفتهاند صد سخن از کلمات بليغترين عرب، ابوالحسن برگزينم. انگشت بر انجيل بلاغت «نهجالبلاغه» گرداندم. به خداي سوگند نميدانم صد سخن از ميان صدها سخن چگونه برگزينم؛ جز آنکه، ياقوتي را از ميان همگنانش بردارم![3]. جرج جرداق، اديب لبناني کلام اميرالمؤمنين، علي (ع) در اوج بلاغت و ستيغ فصاحت، و در نهايت جزالت و استواري و شيوايي است. خطابههاي شورانگيز و شگرف مولا انسانهاي شيفته را وا ميداشت که آن گفتههاي بي بديل را بر سينهها نهند و خامه برگيرند و ثبت و ضبط کنند و به نسلها و عصرها بسپارند. از اين روي از همان روزگاراني که اين سخنها فراز آمد و نامهها نگاشته شد و جملهها پراکنده گشت، ديدهها را خيره ساخت، و همتها را [صفحه 2] برانگيخت، و انبوه ميراث بياني امير بيان و امام پرواپيشگان علي (ع) گرد آمد.[4] اکنون و در حد گنجايش مقال برخي از گردآورندگان کلام مولا را تا قرن ششم که «غرر الحکم و دررالکلم» سامان يافته است، ياد ميکنيم.
.
صفحه 2.