دعاي آن حضرت در زاري بسوي خدا و طلب آمرزش از او
خدايا! بخششت از گناهم و گذشتت از خطايم، و چشم پوشيت از اشتباه بزرگم، در اموري که به عمد يا خطا مرتکب شده ام، مرا به طمع انداخت تا از تو بخواهم آنچه از روي قدرت و رحمتت روزيم نمودي، و از نيرو و توانت بمن نماياندي، و از اجابت دعايم بمن شناساندي. و همين امر سبب شد که از روي اطمينان خاطر تو را خوانده و با تو انس گرفته و بدون ترس و واهمه از تو حاجت بخواهم، ضمن آنکه در خواستم را با ناز و افاده به درگاهت آورده، و اگر حاجتم دير اجابت شود از روي جهل و ناداني که در من است زبان اعتراض بر تو بگشايم، در صورتيکه شايد دير اجابت شدن آن حاجت براي من بهتر باشد، زيرا تو به سرانجام کارها دانائي. پروردگارا! من مولاي بزرگواري را نديده ام که نسبت به بنده پست خود شکيباتر از تو نسبت به من باشد، تو مرا مي خواني ولي من از تو روي مي گردانم، و تو به من دوستي مي کني ولي من با تو دشمني مي نمايم، و تو به من محبت داري ولي من آنرا نمي پذيرم، گويا منتي بر تو دارم، و با اين حال اين امر تو را از عطوفت و مهرباني نسبت به من و احسان بر من باز نداشت، پس بر بنده خطاکارت رحم کن، و از بخشش بسيارت بر من ببخشاي، بدرستيکه تو بخشنده و بزرگواري.
خدايا! از تو مي خواهم اندکي از بسيار، با آنکه فقرم بسويت بسيار، و بي نياريت از من از گذشته بوده، و آن نزدم بسيار و در پيشگاهت آسان مي باشد.