تأخير در عمليات نظامي
«اما اين که مي‌گويند در مبارزه با شاميان ترديد دارم، هرگز چنين نيست به‌خدا سوگند، حتي اندکي جنگ را به تأخير نيفکندم، مگر آنکه اميدوار بودم،جمعي از آن‌ها هدايت شده و در لابه لاي تاريکي‌ها پرتوي از نور مرا ببينند وبه سوي من آيند، اين براي من از کشتار در گمراهي بهتر است....» حضرت در جنگ جمل نيز، پس از نماز صبح، پرچم را در دست‌فرزندش محمد حنفيه داد، و تا نيمروز درنگ کرد؛ در اين مدت دائماً ناکثين را سوگند مي‌داد و به صلح فرا مي‌خواند. اين موارد به خوبي بر حق ارشاد و راهنمايي مخالفان و لزوم رعايت آن، در نگاه حضرت امير(ع)، گواهي مي‌دهد.
در نيرد با شاميان، وقتي امام نهر فرات را از اصحاب معاويه گرفت و کريمانه اجازه داد دوست و دشمن از آب بهره گيرند، مدتي ـ بي آنکه پيامي‌ميان او و معاويه رد و بدل شود ـ جنگ را متوقف کرد. درنگ حضرت به‌قدري طول کشيد که عراقيان با خود گفتند: چرا فرمان جهاد نمي‌دهد، آيا درجنگ ترديد دارد يا از کشته شدن مي‌هراسد. امام فرمود: