صرف کردن ماليات و عوارض به آباداني شهرها
[صفحه 32] برنامه ريزي و اجراي اصلاحات عمراني و تسهيل زندگي جامعهي اسلامي باشد. چه اينکه يکي از عواقبب سوء ناشي از ناديده گرفتن اين مهم همانا کاهش توسعه، فقر و ويراني و نهايتا سرنگوني حکومت اسلامي خواهد بود. مضافا اينکه افزايش نارضايي عمومي زمينه ساز از بين رفتن پايگاه مردمب حاکم اسلامي خواهد شد. وليکن نظرک في عماره الارض ابلغ من نظرک في استجلاب الخراج، لان ذلک لا يدرک الا بالعماره، و من طلب الخراج بغير عماره اخرب البلاد و اهلک العباد، و لم يستقم امره الا قليلا.[1]. (در امر اخذ ماليات ميبايست رسيدگي به آباداني قلمرو حکومت اسلامي در اولويت باشد. براي اينکه ماليات مردمي تنها از طريق صرف نمودن آن در امر خدمات عمراني و تسهيفل امور عامه تامين ميگردد. هر زمامداري که بدون سامان دهي به آباداني قلمرو خود، خواهان ماليات از مردم گردد همانا ويراني شهرها و نابودي بندگان خدا را زمينه سازي کرده است و حکومتش جز اندک زماني تداوم نيابد.)
هدف اصلي اخذ ماليات از صاحبان مشاغل پر در آمد و ماليات دهندگان، سامان دهي به امر اقتصاد جامعه و عمران و آباداني شهرها ميباشد. يکي از عمدهترين آثار ظاهري و چشمگير خدمات يک حکومتا، رسيدگي به امور شهروندان و افزايش خدمات رفاهي و تامين نيازمنديهاي عمومي مردم است. ايجاد مراکز مسکوني، راهسازي و ايجاد شبکههاي ارتباطي، توسعهي فضاي سبز در شهرها و ايجاد تمهيداتي در زمينهي تسهيل حمل و نقل شهروندان ميتواند از مصاديق بارز آباداني شهرها باشد. امام علي (ع)، تداوم و بقاي حکومت را در گرو صرف کردن ماليات به امور يادشده ميدانند و به زمامدار اسلامي توصيه ميکنند که بيش از اهتمام داشتن به امر اخذ ماليات از مردم، به فکر
صفحه 32.