مشورت نکردن با زراندوزان، طمع کاران و بزدلان
و لا تدخلن في مشورتک بخيلا يعدل بک عن الفضل و يعدک الفقر، و لا جبانا يضعفک عن الامور، و لا حريصا يزين لک الشره بالجور.[1]. (و با زراندزو بخيل مشورت مکن چه اينکه او تو را از نيکوکاري باز ميدارد و تو را از فقر و تنگدستي ميترساند. با ترسو نيز مشورت مکن که او عزم تو را در کارها سست مينمايد. و با طمع کار و حريص نيز مشورت و رايزني مکن که او ستمکار و جفا بر مردم را در برابرت ميآرايد.)
به اعتقاد امام علي (ع) زمامدار اسلامي نميبايست در امور حکومتي با زراندوزان مشورت نمايد براي اينکه اينگونه افراد، والي را از پرداختن به امور نيک و نيکوکاري باز ميدارند و والي را از شکست اقتصادي و کمبود بيتالمال ميترسانند. همچنين مشورت با بزدلان و جماعت ترسو نيز شايسته نيست، چرا که اين گونه افراد عزم راسخ والي را در حکومت داري سست مينمايند. جماعت طمع کار و حريص نيز با مشورت با والي، ستم بر مردم را به خاطر ارضاي اطماع خود توصيه ميکنند.