ضايع کردن توشه آخرت
مِنَ الفَسادِ اِضاعَةُ الزّادِ وَ مَفْسَدَةُ الْمَعادِ.[1]. از جمله تباهکاري از دست دادن توشه و تباه ساختن آخرت است.
از جمله تباهکاري از دست دادن توشه و تباه ساختن آخرت است.
نهج البلاغه، ن 31، ص 931.