سخاوت
ما همه اسم سخاوت را شنيده، و ميدانيم که يکي از صفات پسنديده و معني آن بذل و کوشش است. اشخاص با سخاوت که به منظور محبت و دستگيري از هم نوع خود مساعدت ميکنند عزيز و محترم بوده و نيکوکار محسوب ميشوند. وجود اين اشخاص براي جامعه مفيد و در پرتو کمک آنها پيشرفتهاي مادي و معنوي به عمل ميآيد. اما کمکها در چه موقع و با چه شرايطي سخاوت نام دارند بايد اين را از بيان رساي علي عليهالسلام فهميد. [صفحه 132] علي عليهالسلام فرمود: السخاء ما کان ابتداء، فاما ما کان عن مساله فحياء و تذمم. سخاوت آن بخششي است که پيش از درخواست صورت گيرد و اما آن بخششي که بعد از تقاضا و درخواست انجام پذيرد براي شرم از متقاضي و فرار از ملامت و سرزنش است (و سخاوت نيست). [صفحه 133]
علماء اخلاق و پيشوايان مذهبي ما براي هر يک از صفات پسنديده و ناپسند نام بخصوصي ذکر و مورد ويژهاي تعيين نمودهاند و به اندازهاي در اين باره موشکافي و دقت کردهاند که با اندک تغييري نام آن صفت عوض شده و نام ديگري به خود ميگيرد.
صفحه 132، 133.