دعاي رسول خدا و ولادت عبداللَّه
صبح فردا ام سليم به شوهرش گفت: اگر کسي به همسايگانش امانتي داده باشد که مدتي از آن استفاده کند و صاحبش امانت را پس بگيرد، آيا همسايه اي که امانت را پس مي دهد ناراحت مي شود و گريه مي کند و يا امانت را پس نمي دهد؟ ابو طلحه گفت: هرگز، گريه و ناراحتي معنا ندارد و امانت را بايد پس بدهد. ام سليم گفت: پس مراقب باش و گريه و بي تابي نکن؛ زيرا فرزندت از دنيا رفته است و خداوند اين امانتي را که به ما داده بود، پس گرفت. ابو طلحه وقتي ديد مادر در داغ فرزندش چنين صبوري پيشه کرده و حتي تا صبح به او خبر نداده، خويشتن داري کرد و صبر پيشه نمود، وقتي براي نماز صبح خدمت رسول خدا صلي الله عليه و آله شرفياب شد، داستان مرگ پسر و صبر همسرش را به عرض رساند. پيامبر خدا صلي الله عليه و آله از صبر اين زن تعجب کرد و در حق او دعا کرد و فرمود: «أعرستم الليلة؟ بارک اللَّه لکم في ليلتکم؛ آيا ديشب عروسي کرديد، خداوند در شب شما برکت قرار دهد.» و به نقلي چنين دعا کردند: «اللّهم بارک لهما في ليلتهما؛ بارالها، شب اين زن و مرد را مبارک گردان.» ام سليم، همان شب حامله شد و خداوند عبداللَّه را به ايشان عطا کرد و چون عبداللَّه به دنيا آمد، مادرش او را در پارچه اي پيچيد و نزد رسول خدا صلي الله عليه و آله آورد تا کام او را برگيرد و در حق فرزندش دعا کند. پيامبر صلي الله عليه و آله پسر او را گرفت و نام او را «عبداللَّه» گذاشت و مقداري خرما طلبيد و در دهان گذاشت بعد کام فرزند ابو طلحه را با آن خرما برداشت و در حق او دعا کرد و او از بهترين فرزندان انصار گرديد.[1] . از برکت دعاي پيامبر صلي الله عليه و آله، عبداللَّه داراي اولاد زياد و از ياران اميرالمؤمنين عليه السلام گرديد.
ابو طلحه از ام سليم فرزندي پيدا کرد که بسيار به او علاقه مند بود، از قضا اين فرزند بيمار شد و بستري گرديد، لذا ابو طلحه خيلي ناراحت و غمناک بود، روزها به مزرعه مي رفت و کار کشاورزي مي کرد و شب ها که بازمي گشت، ابتدا به سراغ پسرش مي رفت و از او عيادت مي کرد، بعد براي غذا و خواب آماده مي شد تا آن که روزي فرزندش از دنيا رفت، مادرش - اين زن صبور و با استقامت - بلافاصله جنازه فرزندش را در پارچه اي پيچيد و در کنار اتاق گذاشت و خود را آراست تا ابوطلحه آمد، چون ابوطلحه مي خواست طبق برنامه همه شب به سراغ فرزندش برود، ام سليم گفت: داخل اتاق نرو که فرزندم حالش بهتر است و به خواب رفته و مزاحم او مباش. ابو طلحه خوشحال شد و شام خورد و به بستر خواب رفت.