بنابر نقل تنقيح المقال ، حضرت امير (ع ) سعد بن حارث را به كارگزارى آذربايجان گذارده و مدتى نيز مسؤ ول ((شرطة الخميس )) بوده است . (808)
مرحوم مامقانى مدرك سخن خود را ذكر نكرده اند و براى ما معلوم نيست در چه زمانى سعد اين مسؤ وليت را تقبل كرده اما اين نكته از كتب تاريخى استفاده مى شود كه سعد، غلام حضرت ، مثل قنبر، يكى از ملازمان اميرالمؤ منين بوده و حضرت در كارهاى مختلف از وى استفاده مى كرده است از جمله او به عنوان بازرس ، به منطقه تحت فرمان زياد بن ابيه رفته و با وى درگيرى لفظى نيز داشته است . (809)
وى همچنين مسؤ وليت حفاظت از يزيد بن حجيّه را به عهده داشت ، اما يزيد وقتى كه سعد به خواب رفت ، فرار كرد. به شرح حال يزيد بن حجيّه مراجعه شود.
مرحوم مامقانى مى نويسد: سعد بعد از اميرالمؤ منين ، ملازم امام حسن (ع ) و پس از ايشان ملازم امام حسين (ع ) بود و از مكه همراه آن حضرت به كربلا رفت و در روز عاشورا به شهادت رسيد. رحمت خدا بر او باد!. (810)