1 - انتخاب شعارهاى متناسب با شعارهاى دشمن
در تمام نبردها براى تقويت روحيّه سربازان خودى ، يا تضعيف روحيّه دشمن ، انواعشعارها رامطرح مى كردند كه متقابلا مى بايست شعارهاى حماسى كوبنده تر، ومتناسب باشعارهاى دشمن طرّاحى ورواج مى يافت .
در جنگ بصره عائشه فرياد زد :
فانّما يصير الاحرار
(آزادگان چنين مى كنند)

على عليه السلام با صداى بلند فرمود:
((يامنصور امّت ))
(اى يارى كننده امّت )

و سپاهيان امام فرياد مى زدند :
((يامحمّد)) و ((يا حَّمَّ لايبصرون ))
(اى پيامبر اى محمّد، اى نازل كننده حَّمَّ)

آنها فرياد مى زدند :
((يالثارات عثمان ))
(كجايند خونخواهان خليفه سوم ؟)

لشگريان امام باصداى بلند مى گفتند :
((الّلهم انصرنا على القوم الناكثين ))(157)
(خدايا ما را بر قوم پيمان شكن پيروز گردان )

2 - استفاده از شعارهاى اللّه اكبر
در بسيارى از عمليّات هاى نظامى ، يا براى شكستن حلقه محاصره دشمن ، امام على عليهالسلام و ياران او دسته جمعى تكبير مى گفتند و يورش مى آوردند.
كه هم براى تقويت روحيّه سربازان خودى و هم براى ايجاد ترس و وحشت دردل دشمن مؤ ثّر بود.(158)
و در جنگ احزاب آنگاه كه امام على عليه السلام به قهرمان بزرگ قريش ، عمرو بن عبدودحمله برد، و گرد و غبارها بالا گرفت و دو لشگر نمى دانستند پيروزى از آن كدام دلاوراست ؟
ناگهان با فرياد اللّه اكبر حضرت اميرالمؤ منين عليه السلام ، همه دانستند كه علىعليه السلام بر حريف خود پيروز شده است .
با مطالعه سيره نظامى امام على عليه السلام در جنگها و عمليّات نظامى ، اين حقيقت روشنمى شود كه استفاده از شعار اللّه اكبر از شيوه هاى حضرت اميرالمؤ منين على عليه السلامبوده است ، كه هم لرزه بر اندام دشمن مى افكند و هم نويد بخش دلاوران اسلام بود.
3 - تشويق به خلق شعارهاى كوبنده
على عليه السلام فرمود :
((اِنَّ رَسُولُ اللّه صلى الله عليه و آله اَمَرَ بِالشّعار قَبلَ الحَربِ، وَ قالَ صلى اللهعليه و آله وَ ليَكُن فى شُعارِكُم اِسمٌ مِن اَس ماءِ اللّهِ تَعالى ))
(همانا رسول خدا صلى الله عليه و آله فرمود: كهقبل از آغاز جنگ شعارهائى پديد آوريم و سفارش فرمودكه در شعارها نامى از نام هاى خداباشد).(159)

4 - شعارهاى متناسب در جنگ اُحُد
در پايان جنگ اُحُد ((حدود ظهر)) ابوسفيان و عكرمه در حالى كه بت هاى بزرگ خود را دردست داشتند شعار مى دادند كه :
اَعلُ هُبَل
(بزرگ است بُت هُبل )

رسول خدا صلى الله عليه و آله به مسلمانانى كه اطراف او بودند دستور داد شعاربدهند :
اللّهُ اءعلى و اَجَل
( خدا بزرگتر و تواناتر است )

ابوسفيان شعار را عوض كرد كه :
نَحنُ لَنَا العُزّى وَ لاعُزّى لَكُم
( ما بُت بزرگ عُزّى داريم شما نداريد)

پيامبر صلى الله عليه و آله دستور داد بگويند:
اَللّهُ مَولانا وَ لامَولى لَكُم
(خداوند مولاى ماست و شما مولائى نداريد)

ابوسفيان داد زد كه :
امروز به عوض روز بدر.

پيامبر صلى الله عليه و آله به مسلمانان دستور داد بگويند كه :
(اين دو روز مساوى نيست كشتگان ما در بهشت و كشتگان شما در جهنم مى باشند).

ابوسفيان كه از پاسخ ‌هاى كوبنده مسلمانان در شگفت بود، گفت :
وعده ما و شما سال آينده .
و راه مكّه را در پيش گرفت .(160)
و مسلمانان نماز جماعت را در حالى كه پيامبر صلى الله عليه و آله از شدّت زخم ها نشستهنماز مى خواند اقتدا كردند، و پس از نماز وارد ميدان اُحُد شدند تا 70 كشته خود را دفننمايند.
آفتاب در حال غروب كردن بود كه پيامبر و همراهان به مدينه باز گشتند.