اميرمؤ منان از صلب پدرى چون ابوطالب ديده به جهان گشود.
ابـوطـالب بزرگ بطحاء و رئيس بنى هاشم بود. سراسر وجود او، كانونى از سماحت و بخشش ، عطوفت و مهر، جانبازى و فداكارى در راه آئين توحيد بود.
مـادر وى فـاطـمه ، دختر اسد فرزند هاشم است . وى از نخستين زنانى است كه به پيامبر ايـمـان آورد و پـيـش از بـعثت از آيين ابراهيم پيروى مى كرد. او به هنگام شدت يافتن درد زايمان راه مسجدالحرام را پيش گرفت و خود را به ديوار كعبه نزديك ساخت و چنين گفت :
خـداونـدا، بـه تـو و پـيـامـبـران و كـتـابـهـائى كـه از طـرف تـو نـازل شـده انـد و نـيـز بـه سـخـن جـدّم ابـراهـيـم سـازنـده ايـن خـانـه ايـمـان راسخ دارم . پـروردگارا، به پاس ‍ احترام كسى كه اين خانه را ساخت و به حق كودكى كه در رحم من است ، تولد اين كودك را بر من آسان فرما.
لحـظـه اى نـگـذشـت كـه فـاطمه به صورت اعجازآميزى وارد خانه خدا شد و در آنجا على عليه السّلام به دنيا آمد.