سياست حضرت عمر نسبت به خاندان پيامبر

سياست حضرت عمر (رض) نسبت به اهل بيت ترکيبي بود از محبت و بزردگداشت، چنان که در باب مقرري از بيت المال، حضرت حسن و حضرت حسين (رض) را به خاطر خويشاوندي آنها با پيامبر (ص) به پدرشان ملحق کرد و سهمي همانند سهم پدر براي آنان در نظر گرفت.[1] .

حضرت عمر (رض) به حدي به حضرت علي (رض) ارادت داشت که در هنگامي که مردي علي (رض) رامتهم به خودخواهي مي کند، حضرت عمر (رض) رو به آن مرد کرده و مي گويد: مانند علي (رض) کسي حق دارد که تکبر ورزد، به خدا سوگند اگر شمشير او نبود، اساس اسلام استوار نمي شد. و علاوه بر آن او داناترين فرد اين امت در امر قضاست و با سابقه ترين و شريف ترين آنان است.[2] .

حضرت عمر (رض) سخت از فقاهت و دانش حضرت علي (رض) در مسجد، نبايستي کسي فتوا بدهد».[3] او چندين بار فرموده است: «لو لا علي لهلک عمر» (اگر

[صفحه 24]

علي (رض) نبود عمر (رض) هلاک مي شد).[4] حضرت عمر (رض)، از نياز مبرمش به حضرت علم حضرت علي (رض) در موارد بروز مشکلات، اين عبارات پرده برداشته است: «مشکلي برايم نماند که ابوالحسن علي (رض) آن را نگشايد». يا «پناه مي برم به خدا از مشکلي که پيش آيد و در آن ابوالحسن علي (رض) نباشد.»[5] .

صفحه 24.

---

1. ابن سعد، طبقات الکبري، ج 3، ص 296، اميرالمومنين اسوه ي وحدت، ص 253.
2. ابن سعد، طبقات، ج 2، ص 337، اميرالمومنين اسوه ي وحدت، ص 81، و شرح نهج البلاغه اابن ابي الحديد، ج 3، ص 115.
3. اميرالمومنين اسوه ي وحدت، ص 245.
4. استيعاب ابن عبدالبر، ج 2، ص 461، کنزالعمال علي بن حسام الدين متقي، ج 3، ص 96، و مناقب ابن شهر آشوب، ج 2، ص 361.
5. عادل، اديب، دور الامه اهل البيت، ص 71، به نقل از الدرالمنثور سيوطي، ج 3، ص 144 سيره عمر ابن جوزي، ص 106، طبقات ابن سعد، ج 2، ص 339، انساب الاشراف بلاذري، ج 2، ص 100.