فضل ذکر الموت
أَوْحَشُوا مَا کَانُوا يُوطِنُونَ، وَأَوْطَنُوا مَا کَانُوا يُوحِشُونَ، وَاشْتَغَلُوا بِمَا فَارَقُوا، وَأَضَاعُوا مَا إِلَيْهِ انْتَقَلُوا. لَا عَنْ قَبِيحٍ يَسْتَطِيعُونَ انْتِقَالاً، وَلَا فِي حَسَنٍ يَسْتَطِيعُونَ ازْدِيَاداً. أَنِسُوا بِالدُّنْيَا فَغَرَّتْهُمْ، وَوَثِقُوا بِهَا فَصَرَعَتْهُمْ. ترجمه: ارزش ياد مرگ مردم! شما را به يادآوري مرگ، سفارش مي کنم، از مرگ کمتر غفلت کنيد، چگونه مرگ را فراموش مي کنيد در حالي که او شما را فراموش نمي کند؟ و چگونه طمع مي ورزيد که به شما مهلت نمي دهد، مرگ گذشتگان براي عبرت شما کافي است، آنها را به گورشان حمل کردند، بي آن که بر مرکبي سوار باشند، آنان را در قبر فرود آوردند بي آن که خود فرود آيند، چنان از ياد رفتند گويا از آبادکنندگان دنيا نبودند و آخرت همواره خانه اشان بود، آن چه را وطن خود مي دانستند از آن رميدند، و از آنجا که مي رميدند، آرام گرفتند، و چيزهايي که با آنها مشغول بودند جدا شدند، و آنجا را که سرانجامشان بود ضايع کردند. اکنون نه قدرت دارند از اعمال زشت خود دوري کنند، و نه مي توانند عمل نيکي بر نيکي هاي خود بيفزايند، به دنيايي انس گرفتند که مغرورشان کرد، چون به آن اطمينان داشتند سرانجام مغلوبشان نمود.
وَأُوصِيکُمْ بِذِکْرِ الْمَوْتِ وَإِقْلَالِ الْغَفْلَةِ عَنْهُ. وَکَيْفَ غَفْلَتُکُمْ عَمَّا لَيْسَ يُغْفِلُکُمْ، وَطَمَعُکُمْ فِيمَنْ لَيْسَ يُمْهِلُکُمْ! فَکَفَي وَاعِظاً بِمَوْتَي عَايَنْتُمُوهُمْ، حُمِلُوا إِلَي قُبُورِهِمْ غَيْرَ رَاکِبِينَ، وَأُنْزِلُوا فِيها غَيْرَ نَازِلِينَ، فَکَأَنَّهُمْ لَمْ يَکُونُوا لِلدُّنْيَا عُمَّاراً، وَکَأَنَّ الْآخِرَةَ لَمْ تَزَلْ لَهُمْ دَاراً.