خطبه 049 نهج البلاغه
الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي بَطَنَ خَفِيَّاتِ الْأُمُورِ، وَدَلَّتْ عَلَيْهِ أَعْلاَمُ الظُّهُورِ، وَامْتَنَعَ عَلَي عَيْنِ الْبَصِيرِ؛ فَلَا عَيْنُ مَنْ لَمْ يَرَهُ تُنْکِرُهُ، وَلَا قَلْبُ مَنْ أَثْبَتَهُ يُبْصِرُهُ: سَبَقَ فِي الْعُلُوِّ فَلَا شَيْ ءَ أَعْلَي مِنْهُ، وَقَرُبَ فِي الدُّنُوِّ فَلَا شَيْ ءَ أَقْرَبُ مِنْهُ. فَلَا اسْتعْلَاؤُهُ بَاعَدَهُ عَنْ شَيْ ءٍ مِنْ خَلْقِهِ، وَلَا قُرْبُهُ سَاوَاهُمْ فِي الْمَکَانِ بِهِ. لَمْ يَطْلِعِ الْعُقُولَ عَلَي تَحْدِيدِ صِفَتِهِ، وَلَمْ يَحْجُبْهَا عَنْ وَاجِبِ مَعْرِفَتِهِ، فَهُوَ الَّذِي تَشْهَدُ لَهُ أَعْلَامُ الْوُجُودِ، عَلَي إِقْرَارِ قَلْبِ ذِي الْجُحُودِ، تَعَالَي اللَّهُ عَمَّا يَقُولُهُ الْمُشَبِّهُونَ بِهِ وَالْجَاحِدُونَ لَهُ عُلُوّاً کَبِيراً! ترجمه: خطبه 49 خداشناسي ستايش خداوندي را سزاست که از اسرار نهان ها آگاه است، و نشانه هاي آشکاري در سراسر هستي بر وجود او شهادت مي دهند، هرگز برابر چشم بينندگان ظاهر نمي گردد، نه چشم کسي که او را نديده مي تواند انکارش کند، و نه قلبي که او را شناخت مي تواند مشاهده اش نمايد، در والايي و برتري از همه پيشي گرفته، پس از او برتر چيزي نيست، و آنچنان به مخلوقات نزديک است که از او نزديکتر چيزي نمي تواند باشد. مرتبه بلند او را از پديده هايش دور نساخته، و نزديکي او با پديده ها، او را مساوي چيزي قرار نداده است. عقل ها را بر حقيقت ذات خود آگاه نساخته، امّا از معرفت و شناسايي خود باز نداشته است. پس اوست که همه نشانه هاي هستي بر وجود او گواهي مي دهند و دل هاي منکران را بر اقرار به وجودش واداشته است، خدايي که برتر از گفتار تشبيه کنندگان و پندار منکران است.
معرفة اللّه