اهمّية الصلاة و فوائدها
فَإِنَّهَا «کَانَتْ عَلَي الْمُؤْمِنِينَ کِتَاباً مَوْقُوتاً». أَلَا تَسْمَعُونَ إِلَي جَوَابِ أَهْلِ النَّارِ حِينَ سُئِلُوا: «مَا سَلَکَکُمْ فِي سَقَرَ؟ قالوا: لَمْ نَکُ مِنَ الْمُصَلِّينَ». وَإِنَّهَا لَتَحُتُّ الذُّنُوبَ حَتَّ الْوَرَقِ، وَتُطْلِقُهَا إِطْلَاقَ الرِّبَقِ، وَشَبَّهَهَا رَسُولُ اللَّهِ صلي الله عليه وآله بِالْحَمَّةِ تَکُونُ عَلَي بَابِ الرَّجُلِ، فَهُوَ يَغْتَسِلُ مِنْهَا فِي الْيَوْمِ وَاللَّيْلَةِ خَمْسَ مَرَّاتٍ، فَمَا عَسَي أَنْ يَبْقَي عَلَيْهِ مِنَ الدَّرَنِ؟ وَقَدْ عَرَفَ حَقَّهَا رِجَالٌ مِنَ الْمُؤْمِنِينَ الَّذِينَ لَا تَشْغَلُهُمْ عَنْهَا زِينَةُ مَتَاعٍ، وَلَا قُرَّةُ عَيْنٍ مِنْ وَلَدٍ وَلَا مَالٍ. يَقُولُ اللَّهُ سُبْحَانَهُ: «رِجَالٌ لَا تُلْهِيهِمْ تِجَارَةٌ وَلَا بَيْعٌ عَنْ ذِکْرِ اللَّهِ وَإِقَامِ الصَّلَاةِ وَإِيتَاءِ الزَّکَاةِ». وَکَانَ رَسُولُ اللَّهِ صلي الله عليه وآله نَصِباً بِالصَّلَاةِ بَعْدَ التَّبْشِيرِ لَهُ بِالْجَنَّةِ، لِقَوْلِ اللَّهِ سُبْحَانَهُ: «وَأْمُرْ أَهْلَکَ بِالصَّلَاةُ وَاصْطَبِرْ عَلَيْهَا»، فَکَانَ يَأْمُرُ بِهَا اَهْلَهُ وَيَصْبِرُ عَلَيْهَا نَفْسَهُ. ترجمه: ره آورد نماز مردم! نماز را بر عهده گيريد، و آن را حفظ کنيد، زياد نماز بخوانيد، و با نماز خود را به خدا نزديک کنيد؛ «نماز فريضه واجبي است که در وقتهاي خاص بر مؤمنان واجب گرديده است»[1] . آيا به پاسخ دوزخيان گوش فرا نمي دهيد، آن هنگام که از آنها پرسيدند: چه چيز شما را بدوزخ کشانده است؟ گفتند: «ما از نمازگذاران نبوديم».[2] همانا نماز! گناهان را چونان برگ هاي پاييزي فرو مي ريزد، و غُل و زنجير گناهان را از گردن ها مي گشايد، پيامبر اسلام صلي الله عليه وآله نماز را به چشمه آب گرمي که بر درِ سراي مردي جرياين داشته باشد، تشبيه کرد، اگر روزي پنج بار خود را در آن شستشو دهد، هرگز چرک و آلودگي در بدن او نماند. همانا کساني از مؤمنان حق نماز را شناختند که زيور دنيا از نماز بازشان ندارد، و روشنايي چشمشان يعني اموال و فرزندان مانع نمازشان نشود. خداي سبحان مي فرمايد: «مرداني هستند که تجارت و خريد و فروش، آنان را از ياد خدا، و برپاداشتن نماز، و پرداخت زکات باز نمي دارد.»[3] رسول خدا صلي الله عليه وآله پس از بشارت به بهشت، خود را در نماز خواندن به زحمت مي انداخت، زيرا خداوند به او فرمود: «خانواده خويش را به نماز فرمان ده و بر انجام آن شکيبا باش».[4] پس پيامبر صلي الله عليه وآله پي در پي خانواده خود را به نماز فرمان مي داد، و خود نيز در انجام نماز شکيبا بود.
تَعَاهَدُوا أَمْرَ الصَّلَاةِ، وَحَافِظُوا عَلَيْهَا، وَاسْتَکْثِرُوا مِنْهَا، وَتَقَرَّبُوا بِهَا.